Odyn to naczelne bóstwo mitologii nordyckiej; wielki przywódca Asów, a później także Wanów. Słynął ze swej mądrości i zdolności wróżenia, a także z braku jednego oka, które poświęcił olbrzymówi Mimirowi, w zamian za pozwolenie napicia się ze studni mądrości i tym samym poznanie całej wiedzy tego świata, a także jego losu i końca. Od tej pory, mimo częściowej utraty wzroku, widzi więcej niż wszyscy bogowie i śmiertelnicy razem wzięci. Wraz z Thorem czołowa postać Eddy Młodzej i Eddzie Starszej, gdzie został przedstawiony, jako syn bliżej nieznanego Borr'a i nieznanej z imienia lodowej olbrzymki. Był on razem z braćmi trzecim pokoleniem Asów, pierwszym Asem był ich dziadek Búriego, który został "wylizany" z lodu przez Adhumle - Prastarej krowy żywiącej Ymira i Bestli. Zasłynął z morderstwa Ymira, pierwszej żywej istoty pozostającej od powstania do śmierci w stanie uśpienia, której był pawnukiem, a powstałej na wskutek kontaktu dwóch przeciwstawnych światów - reprezentującego zimno i lód Nilfheim oraz Muspelheim - krainy ognia, rządzonej przez ogniste olbrzymy i ich lidera - Surta - tego, kto przycznił się do powstania świata i przyczni się do jego zniszczenia. Po zabiciu Ymira, z jego ciała ukształtował świat środka - Midgard. Był on starszym bratem We (świętości) i Wilia (uosobienie woli). Stworzył on wraz z rodzeństwem Aska i Emble, pierwszych ludzi, których dzieci zaludnili Midgard - ich przyszły dom i królestwo. Również właśnie Odyn założył dla siebie i reszty bogów swoją własną siedzibę. Daleko w niebosach dał początek grodowi, który w przyszłości stał się domem Asów - Asgard. Walczył on wraz ze swymi sojusznikami przeciwko rasie olbrzymów zwanych Jotunami, których przodków - Thursów, wcześniej zniszczył oraz Wanami - bogami urodzaju - mimo porażki w bitwie o Wanaheim, z czasem ustalono pokój, a Wanowie sami podporządkowali się władzy Asów. Wziął sobie jedną olbrzymkę z Jothunów - Frigg za żonę i począł z nią Baldura - zabitego przez Lokiego szlachetnego bożka symbolizującego dobroć, jasność, szlachetność i piękność. Inna olbrzymka Jörd spłodziła z nim gromowładnego Thora, władce piorunów i zaprzysiężonego wroga węża oplatającego Midgard - Jormunganda; autoryteta nordyckich wojowników. Synem Odyna i Frigg był także Hodur, ślepy bóg nie posiadający żadnych nadnaturalnych zdolności oraz Hermod - posłanieć Asów. Jakiś czas po ustaleniu pokoju z Wanami, gdy Odyn jeszcze nie był mędrcem nad mędrcami, zazdrościł mądrości Kwasirowi - bożkowi wiedzy, który wiedział tyle, ile wszyscy bogowie Asiru i Waniru wzięci razem. Gdy dwa krasnoldy zabiły go, a jego krew zmieszali z miodem, tworząc tym samym miód poezji, Odyn chciał go czym prędzej wypić, aby posiąść zdolności Kwasira. Jednak okazało się, że święty trunek jest strzeżony przez olbrzymkę Gunnlöd. Władca Asów ją uwiódł zyskując w tym momencie nie tylko miód, ale także syna - patrona poetów znanego, jako Bragi. Dwoje z ludzkich księżniczek o imieniu Rind i Grid (wg, innych wersji Grid była lodową olbrzymkom), dały mu jeszcze kilku potomków. Rind urodziła Waliego - mściciela Baldura, który urodził się, urósł i zabił ślepego bożka jednego dnia, a Grid - Vidara, cichego Asa odzywającego się tylko, gdy była taka potrzeba - to on zabije Fenrira w trakcie Ragnarök. Gdy Asgard zaczął odwiedzać jeden z olbrzymów o nazwie Loki, Odyn zawarł z nim bractwo krwi, o której sam Loki się przechwalał w jednej z nordyckich sag. Jednak gdy ten przyczynił się do śmierci jego własnego potomka, wściekł się okrutnie (jak reszta bogów) i srogo go ukarał. Znany był Germanom kontynentalnym, jako Wotan lub Wodan i był tym, który mógł wyleczyć każdą ranę. Królowie i czarodzieje widzieli w nim swego patrona, jednak on tylko poległych w chwale wojowników brał pod swe skrzydła. Urządzał dla nich wielkie uczty i biesiady, gdy Walkirie przyprowadziły ich pod bramy Walhalii.