Thor (ze st. skand. Þórr - grom) – jeden z głównych bogów nordyckich z dynastii Azów. Bóg burzy i piorunów, bóg sił witalnych, bóg rolnictwa, jako sprowadzający deszcz odpowiedzialny za urodzaje, patronował także ognisku domowemu i małżeństwu. Syn boga mądrości, filozofi i wojny - Odyna i olbrzymki personifikującą ziemie - Jörd, ożenił się ze swą siostrą, boginią zbórz - Sif i począł z nią Thrud i Magniego, był uważany za ojca Modiego, który był bardziej personifikacją jego odwagi. Thor umrze w dzień Ragnarök od jadu jego głównego wroga Jormunganda, a jego dwaj synowie (Modi, Magni) odziedziczą jego śmiercionośną broń - Mjólnir. Co ciekawe jest jedynym (lub jednym z nielicznych bóstw) indoeuropejskim bogiem, który włada piorunami, ale nie jest naczelnym panteonu, chociaż ma wysoką pozycje. To daje do myślenia, że pierwotnie był nadrzędnym bożkiem, a dopiero później ustąpił to miejsce Odynowi.

Thor był uznawany za boga bardziej przychylnego ludziom niż Odyn - jest równie gwałtowny, ale mniej tajemniczy. Przedstawiano go zwykle z długą, rudą brodą i młotem Mjölnir w ręku - symbolem jego siły. Drzewem poświęconym Thorowi był dąb. Podróżował rydwanem zaprzężonym w kozły. Nie był tak przebiegły jak Odyn i zdarzało mu się wpaść w pułapkę (przykładem tego jest słynna przygoda Thora w gościnie u króla Utgardu, olbrzyma zwanego Skirnirem), ostatecznie jednak zawsze zwyciężał. W czasie zmierzchu bogów Thor zabije swego zaciętego wroga - Węża Midgardu, wielkiego Jormunganda - lecz zginie zatruty jego jadem. Od jego imienia pochodzi nazwa czwartku w języku norweskim, duńskim, szwedzkim (torsdag), farerskim (hósdagur/tórsdagur) fińskim (torstai), holenderskim (donderdag), niemieckim (Donnerstag) i staroangielskim (Þunresdæg) oraz współczesnym angielskim (thursday) 'dzień Thora'.